Gisteren was een bijzondere dag; mijn vriend en ik zijn sinds gisteren namelijk vijf jaar samen! In die vijf jaar is er veel gebeurd. We hebben samen veel mooie -en natuurlijk ook minder mooie- momenten beleefd. We zijn nu al zolang samen dat ik bijna niet meer kan herinneren hoe mijn leven er uitzag zonder Clemens. Omdat ik op mijn blog nog vrij weinig geschreven heb over Cleem en onze relatie zal ik in deze post alles over ons vertellen, van het begin tot het eind!
Onze eerste foto samen
Waar kennen wij elkaar van?
Clemens en ik kennen elkaar van de middelbare school. In het eerste en tweede leerjaar zaten we bij elkaar in de klas, maar pas aan het eind van het tweede jaar begonnen we met elkaar om te gaan. We voegden elkaar toe op MSN (ja, die goeie ouwe tijd) en begonnen iedere middag na school met elkaar te MSN’en. Op een gegeven moment vertelde Cleem dat hij mij leuk vond, wat ik niet aan zag komen. Ik had nog nooit echt verkering gehad en vond het allemaal maar eng. Ik vertelde hem daarom eerst dat ik niet hetzelfde voelde en dat we het beter bij vrienden konden houden. Onze dagelijkse MSN-gesprekken hielden stand en ik begon steeds meer voor hem te voelen. Op 18 juni 2010, ik geloof rond een uur of negen ’s avonds, stuurde Clemens een SMS’je. Daarin vroeg hij of ik al meer voor hem begon te voelen. Ik had al mijn moed verzameld en stuurde hem terug dat ik hem meer zag dan alleen een vriend. Vanaf toen is onze vriendschap veranderd in een relatie, die met de dag mooier werd. Vandaar dat we die datum ook hebben aangehouden als ‘onze datum’. De gehele middelbare schooltijd zaten we bij elkaar in de klas. We kozen hetzelfde vakkenpakket, we leerden samen, we maakten opdrachten samen en -tot grote irritatie van onze vrienden- zaten we ook vaak samen.
Hoe ging het verder?
Mei 2013 deden we allebei eindexamen voor de havo. Clemens slaagde en ik niet. Ik kreeg te horen dat ik op één tiende punt was gezakt. Dat was een heel moeilijk moment. Zeker omdat we onze gehele schoolperiode alles samen hadden gedaan en nou konden we niet samen de vlag uithangen. Ik zette me erover heen en ging in september 2014 naar de VAVO (voortgezet algemeen onderwijs voor volwassenen). Het was moeilijk en raar om niet meer samen opdrachten te maken en voor toetsen te leren, maar het heeft mij op lange termijn wel goed gedaan. Zo heb ik geleerd dat ik het ook alleen kan en dat het helemaal geen ramp is om elkaar ietsje minder te zien. Clemens was dat jaar gestopt met de pilotenopleiding en besloot om een jaartje te werken. Zo zijn wij dit jaar (september 2014) allebei begonnen aan een HBO-opleiding, maar dan wel allebei een andere! Ook maakten we een grote stap in onze relatie. Ik wilde al heel lang ‘uit huis’ en een plekje voor mezelf oprichten. Omdat kamers in Arnhem hartstikke duur zijn en ik liever niet mijn badkamer, keuken en woonkamer deel met andere studenten, besloten Clemens en ik samen ons eigen plekje te maken. Niet in een studentenhuis of in een appartement, maar gewoon bij Clemens op zolder. Dit klinkt gek en dat is het misschien ook wel, daarom zal ik het uitleggen.
Waar wonen Clemens en ik nu?
Clemens ouders hebben een groot huis met een grote zolder, die na het ‘uit huis gaan’ van zijn zussen niet meer bewoond werd. Deze zolder heeft twee ruime kamers en een overloop. De twee kamers hebben we omgebouwd tot een slaapkamer (waar ook mijn konijnen wonen) en een woonkamer. We hebben alles geverfd, nieuwe meubels aangeschaft en het helemaal ‘ons eigen’ gemaakt. We wonen dan natuurlijk nog steeds bij zijn ouders en hoewel dat voor veel mensen misschien raar klinkt, vinden wij dat erg leuk. Boven hebben we ons eigen plekje -waar we dan ook vaak zitten- en beneden eten of zitten we gezellig samen met zijn ouders, wanneer wij dat willen. Voor Clemens is het nog het leukst, omdat hij zijn ouders nog iedere dag kan zien, maar wanneer hij er genoeg van heeft, dus ook deels ‘op zichzelf woont’. Om jullie een beter beeld te geven van hoe alles er nu uit ziet, heb ik een aantal foto’s gemaakt.
De slaapkamer
Mijn konijnen nemen een groot deel van onze slaapkamer in beslag. Ik heb er inmiddels drie en ik vind het belangrijk dat ze veel ruimte hebben, zodat zij lekker konijn kunnen zijn.
De woonkamer
In de woonkamer zie je goed het contrast tussen Cleem en mij. Clemens houdt veel van schapen- en rendiervachten, de neppe geweren (luchtbuksen zijn gewoon legaal) aan de muur en ik geef meer om fotolijstjes, kaarsen en andere vrouwendingen.
De muur met fotolijstjes ziet er nu nog maar saai uit. Het is de bedoeling dat deze muur helemaal vol gehangen wordt met witte fotolijstjes.
Dat is dus ons plekje. We zijn nog lang niet tevreden over hoe onze kamers eruit zien. Zo mist er nog veel sfeer en wanneer we tijd hebben, gaan we het nog veel gezelliger maken. Ook zijn we het deels nog niet uit hoe we de muren verder gaan aankleden, aangezien het op veel plekken nogal ‘kaal is’. Clemens wilt graag nog wat geweien aan de muur en het nog wat stoerder maken, maar aangezien ik vegetariër ben, weet ik niet of ik dat wel wil. Uiteindelijk vinden wij altijd een tussenweg, dus daar komen we wel uit!
Hoe hebben Clemens en ik onze vijf jaar samen gevierd?
Clemens moest veel leren voor tentamens en hij was gisteren dan ook de halve dag op school om die tentamens te maken. Ik had dus genoeg tijd om een verassing voor te bereiden. Ik had een stuk of veertig ballonnen gekocht met een ‘vijf’ erop afgebeeld. Deze heb ik allemaal met mijn eigen adem -ik weet het, ik ben gek- opgeblazen en op het bed gelegd. Dit zag er super leuk uit! Ook heb ik op het laatste moment nog een mini-taart in elkaar weten te flansen. Deze was niet echt mooi geworden, maar wel lekker!
Nadat Clemens klaar was met zijn tentamens zijn we samen uit eten geweest. Natuurlijk moest dat ons lievelingseten, sushi, zijn! Thuis aten we taart en zag hij het bed vol ballonnen. Dit was erg leuk, vooral omdat hij helemaal verbaasd was. We hebben elkaar nog geen cadeautje gegeven door alle drukte van de afgelopen tijd. Dit komt dus nog!
Sorry voor de slechte kwaliteit, maar dit was een snapchatfoto.
Het was een hele leuke dag, die ik niet snel vergeet. Wil je nog wat foto’s zien van de afgelopen vijf jaar? Kijk dan deze Flipagram, die ik gisteren gemaakt heb:
